تو این دنیا باید خیلی ها رو دایورت کرد
دنیا مثل سیخ کبریته
ابتدا بذر درخت کاشته میشود( خانواده تو را به دنیا اورده اند و از ان جا که گیاهان مونث و مذکر دارند این گونه جلو میرویم )
سپس این درخت رشد میکند ... ( تو بزرگ میشوی و یک درخت تنومند میشوی )
سپس دشمنانت میایند و تو را با اره قطع می کنن ( زمان تو رو دوباره کوچیک میکنه اما درونت را بزرگ )
سپس از درخت قطع شده میلیارد ها چوب کبریت ساخته میشود ( سپس تو ازدواج می کنی و از خانواده ات جدا میشوی و
صاحب میلیارد ها بچه میشوی که همشون بازیگوش اند )
سپس یگ چوب کبریت اتش میگیرد ( سپس تو آنقدر میسوزی تا بچه هایت بزرگ شوند و آنقدر از خودت مایه میزاری تا بچه هایت احساس کمبود نکنن )
سپس چوب کامل میسوزد و به دور انداخته میشود ( سپس تو خواهی مرد و فرزندانت نسل تو را ادامه خواهند و تو را سرمشق زندگیشان خواهند کرد )
منبع : تولیدات مغز خودم . کپی بدون ذکر منبع پیگرد قانونی دارد و شرعا حرام است
قرار نیست خودت را برای هر کسی بسوزانی چون ممکنه به جای این که یکی تو را قطع کنن این درخت کوچک یا بزرگ که قرار هست در آینده جنگلی را درست کند خشک شود و قطع شود و بشوی دفتری که داخلش خاطراتی نوشته شده که خواندش اشک دل می خواهد و دلی غریب
و چه شاعرانه گفت این مایکروسافت